Ойн төгөл, навчсын чимээ, усны хоржигноо

Ойн төгөл, навчсын чимээ, усны хоржигноо
Одоо та нар хэл яриагаа миний шүлгээр хэлнэ
Энэ төгөлд зуунаас ч урт эр зориг, үхлийн төгсгөл
Уянгын том хөгжим...
Утас нь тасарсан цэнхэр аялгуу намирч байсансан
Би тэр аялгууг хөндлөө
Чамайг, намайг хүлээж суухдаа
Чанх дээрх оддоо ажихдаа
Гэрэлт сарны туулай сэвхийг
Сэрэлт харцаар ажиж чадсангүй дээ
Олон, олон жилийн минь уйт дурсамж
Одоо чинийхээ өмнө дэлгэх цомог
Үгийн сүлжээ бол сэтгэлийн таавар
Өдгөө чамтай наадах шатрын өрөг
Чамтай өнгөрөөсөн он жилүүд
Чадал бяраа үзсэн хүний жилүүд
Зудлаад өнгөрсөн, тэгээд үрэгдсэн
Чи бидний золиосууд
Нохойд ачаа ачаад яах вэ
Намд гуньж, гуниад яах вэ
Гэрэлт сарны дор хуцалдаж явсан
Гэм нь тэгээд чинийх юм уу,
Минийх юм уу!
1998.09.14

Wednesday 10. 15. 2008

Яруу найрагчийн цадиг

Шvлэгчийн зовлонг шvлэгч л ойлгоно
Шєнийн одод шvлэгчийг ойлгоно
Євсний зовлонг шvлэгч ойлгоно
Єдрийн од шvлэгчийг ойлгоно
Анир чимээгvйд бодлогширон суугаа
Аугаа найрагчийн vлдээсэн мєрийг
Зvvн жилийн дараа цэцэгс бvрхээд
Зулзаган хус шиг охид зvvдлэнэ
Усанд унасан сарны дvрсийг
Уусан архиндаа амилуулж боддог
Ялдамхан бєгєєд гэнэхэн араншин
Яруу найрагчаас гаралгvй яхав
Амьдын хорвоод аршин нэгтэйдээ
Араатан чоныг шvлэгч л хайрлана
Амьдрахын тєлєє ÿнхан болсон
Арчаагvй бvсгvйг шvлэгч л ойлгоно
Ядуугын зовлонг ядуу л ойлгоно
Яруу найрагчийг зовлон ойлгоно
Шаналхын зовлонг шvлэгч л ойлгоно
Шартахын зовлонг архичин л ойлгоно
Yзээгvй vнэнээ эрж явсаныг нь
Yхэл хэмээх vнэн ойлгоно оо.